Wanneer hebben burgers in de kleinere kernen van Waterland het gevoel dat het bestuur van Waterland naar hen luistert? Als de dorpsraden geraadpleegd worden door burgemeester en wethouders? Als de dorpsraden ingezet worden om de kleinere problemen in de kernen op te lossen?
Misschien wel, maar er is meer voor nodig de burger het vertrouwen in de politiek van Waterland terug te geven en hem het gevoel te geven dat er ook in de kleinere kernen naar hem wordt geluisterd.
Waar het vaak aan ontbreekt in Waterland is een visie. Er wordt bezuinigd op welzijn, zonder dat er een visie aan ten grondslag ligt. Er worden brandweerkazernes gebouwd, maar de onderliggende visie over de brandweer van Waterland moet nog geschreven worden. Er wordt geld gegeven aan een speeltuin in Ilpendam zonder dat iemand weet waarom en waarom dat bedrag. De gemeente is hierdoor onberekenbaar. De burger wil iets, maar weet nooit of het kan. En nog erger, meestal kan het niet. Overleg is niet mogelijk. De burger kan een brief schrijven met een principeverzoek, maar heeft geen idee of zijn plan kans van slagen heeft. Het lijkt makkelijker en minder werk: een besluit voorbereiden zonder overleg en dan pas weer naar buiten treden op het moment dat de raad aan zet is. Maar wat gebeurt er dan? De burger verneemt van de plannen, voelt zich niet gehoord en gaat op de rem staan. Met alle (vertragende) gevolgen van dien. En een heleboel werk dat voorkomen had kunnen worden.
GroenLinks vindt dat de burger niet tegenover de gemeente hoort te staan, maar de gemeente als partner hoort te hebben. Natuurlijk, niet alles kan altijd, maar er zijn altijd alternatieven, en misschien kan een burger daar ook wel mee leven als er eerst serieus naar zijn ideeën is gekeken. Niet pas als het voorstel naar de raad gaat, maar tijdens het maken van de kaderstelling. Pas als je weet welke ideeën er leven bij de burger, kun je beleid maken. En als je nou zorgt voor een visie op al die terreinen waar de gemeente over gaat, weet de burger ook wat hij kan verwachten op de verschillende beleidsterreinen.
Want hoe zien burgers in de kernen de toekomst? Hoe moet hun dorp er tussen nu en zeg twintig jaar uit gaan zien? En hoe kunnen we dat bereiken? GroenLinks wil per kern een leefbaarheidvisie ontwikkelen. Een visie geschreven naar aanleiding van gesprekken met niet alleen de dorpsraden, maar met iedereen die in zo’n dorp ideeën heeft over welke kant het op moet.
Pas als de politiek weet wat er leeft in de dorpen, kan ze een afweging maken over wat ze echt belangrijk vindt om aan te pakken.
Bij de collegeonderhandelingen die GroenLinks zal voeren zal één van de belangrijke punten zijn dat wij een cultuuromslag willen zien. Burgers moeten gehoord worden in een vroeg stadium en er moet een visie zijn op alle beleidsterreinen zodat een burger ook weet wat hij kan verwachten van zijn gemeente. Een gemeente die niet tégen de burger is, maar er voor de burger is, en die meedenkt met haar inwoners om van Waterland een gemeente met toekomst te maken.