Bij afscheidsrecepties hoor je het mannen vaak zeggen: 'Zonder de steun van mijn vrouw had ik dit werk niet kunnen doen.' De betreffende vrouw wordt dan even naar voren geroepen en krijgt de bloemen.
De afgelopen week was het nieuws dat politieke partijen moeilijk aan kandidaat-raadsleden konden komen. De mensen willen niet meer. Als gemeenteraadslid kan ik bevestigen dat het ook nogal een opgave is soms. Afgelopen maandag vertrok ik 's ochtends vroeg naar mijn werk. Na een dag werken ging ik iets eerder naar huis. Ik was er om half zes. Het eten stond al op tafel, man en kinderen waren in een goed humeur en de melkboer bracht de laatste boodschappen binnen. Alles onder controle.
Eerste dilemma: de ouderavond die avond die plaats zou vinden gelijk met de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Waterland. Probleem snel opgelost: mijn man zou naar de ouderavond gaan en ik naar de nieuwjaarsreceptie. De grote kinderen zouden dan even oppassen op de kleintjes. Mijn jongste dochter van vijf was moe. Na een potje dammen kon ik haar in bed stoppen en had zelfs nog tijd om even bij haar te blijven liggen. Nog steeds alles onder controle. Maar toen. Het was hard gaan regenen en al het water dat op ons dak viel stroomde via onze badkamer boven de trap af het huis in. Ik sprong uit het bed van mijn dochter, rende met handdoeken heen en weer, belde een loodgieter, troostte mijn geschrokken dochtertje. Ik keek op de klok. De nieuwjaarsreceptie was inmiddels begonnen, de ouderavond ook. Mijn man hoosde de badkamer, besloot de ouderavond te laten schieten en ik stapte weer in het bed van mijn vijfjarige. 'Nog een liedje mama', en ik zong weer een liedje. Maar ik moest weg. De loodgieter was er nog niet, mijn dochter was bang en mijn man stond nog altijd water te hozen boven.
Ik stapte in de auto om naar Monnickendam te rijden, de puinhoop achterlatend om iedereen in Waterland een gelukkig nieuwjaar te wensen. De buikpijn hierover verdween nog voor aankomst in het gemeentehuis en ik genoot van de gesprekken met allerlei mensen uit Waterland.
Toen ik thuis kwam lag iedereen te slapen en het huis was droog. In de stilte schreef ik deze column. Dankbaar dat het gezin waarin ik leef mij het drukke maar mooie en belangrijke raadslidmaatschap gunt.
Fractievoorzitter GroenLinks Waterland
Deze column verscheen eerder op dichtbij.nl en in het Witte Weekblad.